ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Designed by Asterias GDG
Βυθισμένος μέσα στο πράσινο, στο νοτιοανατολικό άκρο της Λέσβου βρίσκεται ο Δήμος Γέρας. Δεκάδες χιλιάδες στρέμματα με ελαιώνες, λόφοι κατάφυτοι από πευκοδάση, δαντελωτές παραλίες και γραφικά χωριουδάκια συνθέτουν ένα τοπίο απείρου φυσικού κάλλους, το οποίο μαγεύει τους επισκέπτες από την πρώτη στιγμή. Οι πανέμορφες πλατείες των χωριών με τα μεγάλα πλατάνια και τα γραφικά καφενεδάκια, τα πολλά ξωκλήσια διάσπαρτα σε όλη την περιοχή και προπάντων ο κόλπος της Γέρας, το θαυμάσιο αυτό μνημείο της φύσης συνέβαλαν ώστε να γίνει γνωστός ο Δήμος Γέρας σε όλη την Ελλάδα.
Οι ελιές και το λάδι αποτελούν την κύρια πλουτοπαραγωγική πηγή για τη Γέρα. Στις χρονιές με πολύ καρπό, τα «μαξούλια» όπως αναφέρονται χαρακτηριστικά, όλοι είναι ικανοποιημένοι και δουλεύουν σκληρά για να μαζευτούν οι ελιές και να βγει το λάδι. Το «λιομάζεμα» στη Γέρα, όπως και σε ολόκληρη τη Λέσβο, είναι σκληρή δουλειά και πρέπει να γίνει με το χέρι. Τα ελαιοκτήματα είναι επικλινή και απότομα γιαυτό οι παλιοί χτίζανε τις «πεζούλες» και τα «σέτια», για να δημιουργούνται επίπεδα που να συγκρατούν τον καρπό και τα νερά και να διευκολύνεται το μάζεμα. Αν και το αγροτικό δίκτυο της Γέρας είναι εκτεταμένο, υπάρχουν ακόμα παλιά αγροτικά μονοπάτια από καλντερίμια (ντουσιμέδες) που οδηγούν στα κτήματα.
Ο Κόλπος της Γέρας ήταν και είναι η ψυχή και η ανάσα της. Η ζωή των κατοίκων συνδέεται άμεσα με αυτόν. Εκτός από τις φυσικές ομορφιές του ο κόλπος από τα παλιά χρόνια ήταν γνωστός για τα πολλά και νόστιμα ψάρια και θαλασσινά. Περίφημη ήταν η νόστιμη κουτσομούρα. Γνωστή και η σαρδέλα του κόλπου. Το «Ταλιάνι», παλιός τρόπος ψαρέματος, συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Ένας θαλάσσιος χώρος, πέρασμα ψαριών, περιφράζεται με πασσάλους και δίχτυ από το πλάι και από κάτω. Το κοπάδι των ψαριών οδεύει μέσα και παγιδεύεται. Ο «Ταλιαντζής» βλέπει τα ψάρια που πιάστηκαν και κλείνει την πόρτα στην είσοδο. Τα ψάρια συλλέγονται και παίρνουν το δρόμο για την αγορά.
Γνωστή είναι η περιοχή της Γέρας και για την παραγωγή του ούζου από το 1800 περίπου. Σήμερα, στην περιοχή λειτουργούν δυο βιοτεχνίες παραγωγής ούζου. Επίσης, στην περιοχή παρασκευάζονται με παραδοσιακό τρόπο γλυκά, κυρίως σιροπιαστά όπως ο «μπακλαβάς».
Βυθισμένος μέσα στο πράσινο, στο νοτιοανατολικό άκρο της Λέσβου βρίσκεται ο Δήμος Γέρας. Δεκάδες χιλιάδες στρέμματα με ελαιώνες, λόφοι κατάφυτοι από πευκοδάση, δαντελωτές παραλίες και γραφικά χωριουδάκια συνθέτουν ένα τοπίο απείρου φυσικού κάλλους, το οποίο μαγεύει τους επισκέπτες από την πρώτη στιγμή. Οι πανέμορφες πλατείες των χωριών με τα μεγάλα πλατάνια και τα γραφικά καφενεδάκια, τα πολλά ξωκλήσια διάσπαρτα σε όλη την περιοχή και προπάντων ο κόλπος της Γέρας, το θαυμάσιο αυτό μνημείο της φύσης συνέβαλαν ώστε να γίνει γνωστός ο Δήμος Γέρας σε όλη την Ελλάδα.
Οι ελιές και το λάδι αποτελούν την κύρια πλουτοπαραγωγική πηγή για τη Γέρα. Στις χρονιές με πολύ καρπό, τα «μαξούλια» όπως αναφέρονται χαρακτηριστικά, όλοι είναι ικανοποιημένοι και δουλεύουν σκληρά για να μαζευτούν οι ελιές και να βγει το λάδι. Το «λιομάζεμα» στη Γέρα, όπως και σε ολόκληρη τη Λέσβο, είναι σκληρή δουλειά και πρέπει να γίνει με το χέρι. Τα ελαιοκτήματα είναι επικλινή και απότομα γιαυτό οι παλιοί χτίζανε τις «πεζούλες» και τα «σέτια», για να δημιουργούνται επίπεδα που να συγκρατούν τον καρπό και τα νερά και να διευκολύνεται το μάζεμα. Αν και το αγροτικό δίκτυο της Γέρας είναι εκτεταμένο, υπάρχουν ακόμα παλιά αγροτικά μονοπάτια από καλντερίμια (ντουσιμέδες) που οδηγούν στα κτήματα.
Ο Κόλπος της Γέρας ήταν και είναι η ψυχή και η ανάσα της. Η ζωή των κατοίκων συνδέεται άμεσα με αυτόν. Εκτός από τις φυσικές ομορφιές του ο κόλπος από τα παλιά χρόνια ήταν γνωστός για τα πολλά και νόστιμα ψάρια και θαλασσινά. Περίφημη ήταν η νόστιμη κουτσομούρα. Γνωστή και η σαρδέλα του κόλπου. Το «Ταλιάνι», παλιός τρόπος ψαρέματος, συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Ένας θαλάσσιος χώρος, πέρασμα ψαριών, περιφράζεται με πασσάλους και δίχτυ από το πλάι και από κάτω. Το κοπάδι των ψαριών οδεύει μέσα και παγιδεύεται. Ο «Ταλιαντζής» βλέπει τα ψάρια που πιάστηκαν και κλείνει την πόρτα στην είσοδο. Τα ψάρια συλλέγονται και παίρνουν το δρόμο για την αγορά.
Γνωστή είναι η περιοχή της Γέρας και για την παραγωγή του ούζου από το 1800 περίπου. Σήμερα, στην περιοχή λειτουργούν δυο βιοτεχνίες παραγωγής ούζου. Επίσης, στην περιοχή παρασκευάζονται με παραδοσιακό τρόπο γλυκά, κυρίως σιροπιαστά όπως ο «μπακλαβάς».