Ένα σύγχρονο Δημοτικό Θέατρο και συνεδριακό κέντρο, εξοπλισμένο με σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα, διαθέτει η πόλη της Μυτιλήνης.

Το θέατρο είναι 485 θέσεων. Τα καθίσματα βρίσκονται σε αμφιθεατρική θέση. Μέρος της πλατείας έχει ανυψωθεί στο επίπεδο του παλιού εξώστη του θεάτρου. Στην αίθουσα υπάρχουν επίσης σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα καθώς και μεταφραστικές καμπίνες προκειμένου να μπορεί να λειτουργεί και ως συνεδριακό κέντρο.

Η σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Μυτιλήνης είναι κυκλική περιστρεφόμενη σκηνή Ιταλικής κατασκευής την οποία εγκατέστησε ειδικό συνεργείο από την Ιταλία. Στον πίσω χώρο της σκηνής υπάρχουν άνετα καμαρίνια, ενώ μπαίνοντας στην είσοδο του θεάτρου λειτουργεί καφετέρια. Το φουαγιέ, στον επάνω χώρο του θεάτρου, φιλοξενεί εκθέσεις.

Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά έργα για την πόλη, το οποίο στεγάζει τις πολιτιστικές δραστηριότητες της πόλης και προσφέρει τη δυνατότητα στο κοινό της Μυτιλήνης να απολαμβάνει μεγάλες εκδηλώσεις, που στερήθηκε λόγω έλλειψης κλειστού χώρου τα τελευταία χρόνια. Παράλληλα δίνει την απαραίτητη ώθηση στις προσπάθειες που καταβάλλουν οι τοπικοί φορείς για την ανάπτυξη του συνεδριακού τουρισμού.

Ο Λέσβιος ευεργέτης Γρηγόριος Ρουσέλλης

Ο πόθος των κατοίκων της Μυτιλήνης να αποκτήσουν μία θεατρική στέγη ανάγεται σε πολύ περασμένα χρόνια, στην προπολεμική περίοδο, και ήταν οραματισμός φιλοδοξιών που αναπτύχθηκαν παράλληλα με την πνευματική και γενικότερη πολιτιστική άνθιση που παρουσίασε το νησί και πιο ειδικά η πόλη της Μυτιλήνης, μέσα στο κλίμα της Λεσβιακής Άνοιξης. Τα λαμπρά επιτεύγματα του πνεύματος στην περίοδο του μεσοπολέμου, ήταν παράγοντες νέων αναζητήσεων και μιας ευρύτερης αναβίωσης των περασμένων καιρών, μιας συνέχειας της παράδοσης, που είχε καθιερώσει τη Λέσβο σαν το νησί του αιολικού μέλους και της απαράμιλλης πολιτιστικής δημιουργίας.

Τα μεγάλα έργα απαιτούν δαπάνες, αλλά πάνω απ’ όλα χρειάζονται τη φλόγα του ενθουσιασμού και της τολμηρής αποφασιστικότητας. Ένας θεατρόφιλος Λέσβιος. ο Γρηγόρης Ρουσέλλης, άκουσε τους «ψιθύρους» των φιλότεχνων Μυτιληνιών, τους αποδέχθηκε και αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα να δημιουργηθεί όχι μια στέγη για την Τέχνη, αλλά μία στέγη που να προσφέρει την Τέχνη και στα ασθενέστερα οικονομικά άτομα, εκείνα που δεν είχαν τη δυνατότητα εισόδου στους χώρους του θεάματος.

Στα τέλη του 1949 κατέληξε σε μία απόφαση και συνέταξε μία διαθήκη ιδιόγραφη, με την οποία όρισε κληρονόμο του τον Δήμο Μυτιλήνης με την εντολή να εκτελεστούν από την περιουσία του μία σειρά έργων, μεταξύ των οποίων και η ίδρυση Δημοτικού Θεάτρου.

Μετά από πολλές περιπέτειες, τα εγκαίνια του Δημοτικού Θεάτρου Μυτιλήνης πραγματοποιήθηκαν την 1η Μαρτίου 1968, ενώ η έναρξη λειτουργίας του έγινε την επόμενη ημέρα (2 Μαρτίου) με τον «Ταρτούφο» του Μολιέρου, από το Εθνικό Θέατρο, χάρη στη δωρεά και το όραμα του αείμνηστου εμπνευστή του μεγάλου αυτού έργου, Γρηγορίου Ρουσέλλη.