Στρατής Μυριβήλης

Ο Στράτης Μυριβήλης (1892-1969), ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της γενιάς του ’30, αντιμιλιταριστής πατριώτης και λυρικός πεζογράφος του Αιγαίου, ένας «αδιάλλακτος της λογοτεχνίας» σε συνεχή αναζήτηση της ελληνικότητας, γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου του 1892 στην υπόδουλη ακόμη Συκαμιά της Λέσβου.

Ανήκει στη γενιά εκείνη που πολέμησε για την ανόρθωση του ελληνισμού κατά τους βαλκανικούς πολέμους, που παρακολούθησε με πόνο τη Μικρασιατική Καταστροφή και την κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας και τελικά στράφηκε σε έναν ενδοσκοπικό εθνικισμό, αναζητώντας με πάθος τα διακριτικά της ελληνικής συνείδησης στην ελληνική γη και στη λαϊκή παράδοση.

Διαβάστε περισσότερα
  • Η ζωή εν τάφω (1924)
  • Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια (1933)
  • Η Παναγιά η γοργόνα (1948)
  • Το μυθιστόρημα των τεσσάρων (1954)
  • Κόκκινες ιστορίες (1915)
  • Διηγήματα (1928)
  • Το πράσινο βιβλίο (1935)
  • Το γαλάζιο βιβλίο (1939)
  • Το κόκκινο βιβλίο (1953)
  • Το βυσινί βιβλίο (1959)
  • Ο Βασίλης ο Αρβανίτης (1943)
  • Τα παγανά (1945)
  • Το τραγούδι της γης (1937)
  • Μικρές φωτιές (1942)
  • Απ’ την Ελλάδα (1954)
  • Ολυμπία (1958)
  • Πτερόεντα (1964)
  • Το Πνεύμα της 28ης Οκτωβρίου (1945)
  • Μιλάμε για την Τέχνη (1958)
  • Το λογοτεχνικό τέταρτο (1962)
  • Ο Παλαμάς στη ζωή μου (1963)
  • Ιωάννης Γρυπάρης (1943)
  • Στάθης Σταθάς (1934)
  • Ο αργοναύτης (1936)
  • Άνθρωποι από τη Λαοδικεία (1947)

Στον Μυριβήλη η έννοια της φυλής διαδέχεται την έννοια του Γένους, ενώ η Μεγάλη Ιδέα μετενσαρκώνεται σε αναζήτηση της ελληνικότητας. Το φυσικό περιβάλλον στον Μυριβήλη δεν είναι μόνο αισθητικής τάξης, αλλά και γενεαλογικής, ως αρχέγονη πηγή της ύπαρξης του ελληνισμού, ως πηγή της Ιστορίας και του Πολιτισμού.