ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Designed by Asterias GDG
Ένα χρόνο μετά το “όχι” του ΄40, στις 12 Σεπτέμβρη του 1941, μια μορφή κοινωνικής έκφρασης γεννήθηκε στην πόλη μας, από μια παρέα 20άρηδων, της γενιάς της κατοχής.
Με ξεκίνημα την θεατρική παράσταση της ηθογραφίας “το Μπουρίνι” του Δημήτρη Μπόγρη,δημιουργήθηκε ένας πυρήνας καλλιτεχνών, λογοτεχνών, μουσικών, χορευτών, εικαστικών που έμελλε να πρωταγωνιστήσει στα πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα της παραμεθόριας περιοχής μας, της χώρας μας και έξω από τα γεωγραφικά της σύνορα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν οι 20άρηδες μεγάλωναν και μαζί τους οι δράσεις και οι στόχοι τους. Και πάντα τους χαρακτήριζε πίστη, συνέπεια και ευθύνη γι αυτό που έκαναν.
Και όχι μόνο στο θεατρικό χώρο.
Στο ‘Μπουρίνι’ άνθισαν τα γράμματα και οι τέχνες με λογοτεχνικές βραδιές (με Παπανικόλα, Χατζηαναγνώστου, Αραβανόπουλο, Βενέζη, Βερναρδάκη, Μυριβήλη, Καραντινό, κ.ά.), με τμήματα για όλες τις ηλικίες (αθλητισμού, χορού, μουσικής, εικαστικών), με θεσμοθέτηση βραβείων και κοινωφελών δραστηριοτήτων για ορφανοτροφεία, πρόσφυγες, συσσίτια. Για μακρά χρονική περίοδο από αρχές της 10ετίας του 1950 το ‘Μπουρίνι’ ίδρυσε και λειτούργησε στις εγκαταστάσεις του (στην προκυμαία) τον πρώτο Ραδιοφωνικό Σταθμό Μυτιλήνης, με καθημερινό πρόγραμμα, με ζωντανές εκπομπές για το κοινό και με εξωτερικές αναμεταδόσεις.
Ο λαοφιλής Ρ/Σ έκλεισε -με πολιτική παρέμβαση- το 1965.
Τις 10ετίες που πέρασαν το ‘Μπουρίνι’ ήταν η ψυχαγωγία, η έκφραση και η επικοινωνία των συμπολιτών μας, κυρίως σε εποχές που δεν υπήρχε η τηλεόραση και… η κουλτούρα της καφετέριας.
Είναι πολύ μεγάλος ο κατάλογος των δραστηριοτήτων και έφτασε πολύ μακριά η φωνή της Μυτιλήνης μέσα από το “Μπουρίνι” σε Αυστραλία, Καναδά, Αμερική, Ιαπωνία και πολλές Ευρωπαικές χώρες, σε Διεθνείς και Παγκόσμιες διοργανώσεις, όπου πάντα ξεχώριζε και γινόταν πρέσβης καλών, προάσπισης και προβολής του πολιτισμού, της χώρας και της ακριτικής περιοχής μας.
Και υπάρχει πολύ -και αναξιοποίητο- οπτικοακουστικό υλικό από όλα αυτά.
Έχουμε χρέος να συντρέξουμε όλοι μας και να αξιοποιήσουμε αυτή την κληρονομιά.
Και να παραδώσουμε “το πνεύμα της” στους επόμενους.